Για να δούμε και κάτι πιο παιχνιδιάρικο. Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο κέικ της γλυκιάς αγγλιδούλας τηλεπερσόνας Nigella Lawson, που θυμίζει δροσερό ποτήρι μπύρας. Δυο ιδιαίτερα υλικά έχει αυτό το κέικ. Μπύρα, και μάλιστα μαύρη άρα με πιο μεστή και γεμάτη γεύση και φυσικά πιο πικρή …
Νονά και οργάνωση βάπτισης ταυτόχρονα… δύσκολο εγχείρημα. Ειδικά όταν έχεις την όρεξη, το χρόνο, τον ενθουσιασμό (ή το μαζοχισμό) να τα κάνεις όλα μόνη σου. Από το κουτί του μωρού με όσα περιέχει, την αναζήτηση του τέλειου βαπτιστικού φορέματος, σταυρού, φορέματος νονάς, μέχρι την διακόσμηση …
Πριν από λίγες μέρες είχα τη μεγάλη χαρά να υποδεχτώ στην πόλη μου την αγαπημένη φίλη και γνωστή food blogger από το tastefull.gr, Βίκυ Κουμάντου, μαζί με τον κύριο Γιάννη το γλυκύτατο μπαμπά της. Η Βίκυ έχει ζήσει κάποια από τα παιδικά της χρόνια στην Ιεράπετρα και την επισκέπτεται τακτικά έκτοτε, οπότε γνωρίζει ανθρώπους, μέρη καθώς και διατροφικές συνήθειες και προϊόντα της περιοχής. Εγώ είχα τη χαρά να την μυήσω λίγο πιο βαθιά σε αυτό που εμείς λέμε ντόπια παραδοσιακή κουζίνα. Αρχικά ανοίγοντας το σπίτι μου και γνωρίζοντας τους δικούς μου με τις διάφορες δραστηριότητες τους, όπου πατέρας και κόρη εντάχθηκαν αμέσως στο οικογενειακό περιβάλλον σαν από χρόνια γνωστοί, και ακολούθως δοκιμάζοντας μαγαζιά με ιδιαίτερη παραδοσιακή κουζίνα και προϊόντα. Περάσαμε καταπληκτικά και σίγουρα μάθαμε πολλά η μια από την άλλη.
Μια από τις ξεναγήσεις/επισκέψεις του εντατικού προγράμματος “γνωρίζω την κουζίνα της ανατολικής Κρήτης” (με τα δικά μου μάτια) που ακολουθήσαμε, περιελάμβανε και φαγητό στο εξοχικό μας ή καλύτερα στο μποστάνι μας (με πολλώ λογιώ λαχανικά, κότες, κουνέλια κτλ, παραγωγής μας). Η μαμά μαγείρεψε κουνέλι κρασάτο, βλήτα με κολοκύθια γλυκά (ημέρας ή μάλλον ώρας, από τον κήπο στην κατσαρόλα) και πατάτες τηγανιτές με φρέσκα αυγά στο φλόγιστρο. Το κλου της βραδιάς ήταν η παρασκευή ενός παραδοσιακού ψωμιού με χόντρο ψημένο στο φούρνο (οικογενειακή συνταγή) και της γνωστής μυζηθρόπιτας, από τα χέρια της γιαγιάς μου όμως που όπως και να το κάνουμε ξέρει καλά την τέχνη της. Εγώ με τη Βίκυ ήμασταν οι μαθητευόμενοι βοηθοί, ενώ το όλο εγχείρημα φωτογραφήθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε σε βίντεο (με τη γιαγιά να έχει περισσή άνεση στο φακό!) που θα δείτε σύντομα.
Δεν απλώνονται στο τηγάνι με νερό όπως οι νεράτες, ούτε είναι τόσο λεπτές όσο οι σφακιανές. Είναι πιο μικρές, ολοστρόγγυλες και λίγο πιο ψωμάτες. Δεν έχουν μαγιά ή baking powder. Η τέχνη τους έγκειται στο καλό πλάσιμο του ζυμαριού και τη χρήση της κατάλληλης μυζήθρας, που συνήθως είναι συνδυασμός 2 ή 3 διαφορετικών ειδών.
Πριν λίγες μέρες κατέφθασε πακετάκι πλούσιο σε περιεχόμενο, με θαλασσινό αέρα. Μια υπέροχη συσκευασία με βασικό προϊόν μια συλλεκτική συσκευασία του Ούζου ΜΙΝΙ Μυτιλήνης των 200 ml, που μας ξανασυστήνεται με ανανεωμένη εμφάνιση και υποδέχεται το καλοκαίρι με εικόνες από το νησί, την παραλία, το …
Με αφορμή την 26η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, η Συμβουλευτική Μονάδα Λασιθίου ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ, διοργάνωσε ενημερωτικές εκδηλώσεις και διαγωνισμό μαγειρικής με σύνθημα, «Για ένα Λασίθι χωρίς Εξαρτήσεις». Οι εκδηλώσεις έλαβαν χώρα στην Ιεράπετρα και αφού δε λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή, ε είμασταν και εμείς εκεί, με μεγάλη μας χαρά και επικρότηση τέτοιου είδους πρωτοβουλιών, οι οποίες είχαν και μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Εκτός από τους διαγωνιζόμενους στην μαγειρική παραδοσιακής κουζίνας και την (διάσημη κι αγαπημένη) κριτική επιτροπή, πολιτιστικοί σύλλογοι των γύρω περιοχών δειγμάτισαν τα προϊόντα του τόπου τους ενώ η ομάδα “Μινωιτών Γεύσεις” έκανε αναπαράσταση παρασκευής φαγητών της μινωικής εποχής.
Ήταν πολύ ευχάριστο που ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους ήταν και νέοι άνθρωποι, εκκολαπτόμενοι επαγγελματίες κάποιοι από αυτούς, που με μια νότα δημιουργικότητας έδωσαν άλλο ύφος σε γνωστά παραδοσιακά πιάτα. Το βαρύ πυροβολικό, (μαμάδες, γιαγιάδες δηλαδή), που δεν θα μπορούσε να απουσιάζει, ήταν εκεί για να μας θυμίσει ότι η παραδοσιακή κουζίνα είναι μια κυρία με απαιτήσεις. Θέλει ακριβείς και μελετημένους χειρισμούς, χρόνια εμπειρίας και αναδρομή στο χρόνο για να ξεχωρίσει από το πλήθος. Και πραγματικά ήμασταν τυχεροί γιατί όντως αυτό έγινε. Πέρα από τις γνωστές σε όλους (τουλάχιστον τους ντόπιους) συνταγές (“πειραγμένες” ή όχι), ξεθάφτηκαν και 1-2 γαστρονομικοί θησαυροί του τόπου μας, από αυτούς που αναπολούν με ευχαρίστηση οι γονείς/παππούδες μας από τα παιδικά τους χρόνια και μαθαίνουν οι νεώτεροι.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το “κουνέλι με κάβους“, παλιά συνταγή της περιοχής μας. Κάβοι είναι οι μύτες των αμπελιών, τα λεπτά εκείνα κοτσανάκια στα οποία καταλήγουν οι κληματαριές και αναπτύσσονται περιστροφικά. Μαζεύονται όταν είναι φρέσκοι και δροσεροί, ενώ έχουν όξινη και δροσερή γεύση. Ζεματισμένοι, μπορούν να διατηρηθούν και στην κατάψυξη. Το συγκεκριμένο πιάτο μαγειρεύτηκε σε κατσαρόλα, λεμονάτο και ήταν όνειρο.
Εναλλακτική πρόταση για κεφτέδες, λύση σε περιόδους νηστείας, καμουφλάζ για παιδικό φαγητό, όπως και να το δεις ένας καλός ψαροκεφτές είναι συνήθως ευχάριστη έκπληξη στο τραπέζι. Τα υλικά είναι λίγα και η συνταγή απλή. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φιλέτο γλώσσας ή πέρκας, φρέσκα ή κατεψυγμένα. Συνοδεύονται …
Πολυμορφικά μπισκότα σοκολάτας! Μια συνταγή, 4 συνδυασμοί. Αν ψηθούν λιγότερο βγαίνουν μαλακά, αν ψηθούν περισσότερο γίνονται τραγανά. Με φουντούκι αποκτούν γεύση πραλίνας, ενώ με κακάο είναι σούπερ σοκολατένια. Οπότε διαλέξτε χρόνο ψησίματος και υλικό. Τραγανά και σοκολατένια (με κακάο δηλαδή αντί για φουντούκι) είναι τέλεια …
Είναι από τις συνταγές για την οποία μαζεύονται στο σπίτι γιαγιά, θείες, μαμά και κόρες/ανιψιές. Μια από αυτές (συνήθως οι μεγαλύτερες, λόγω πείρας) πρόκειται να αποκαλύψει τα μυστικά μιας επιτυχημένης και αγαπημένης συνταγής της. Από αυτές που την χαρακτηρίζουν και έχουν πάρει το όνομά της στις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Το γαλακτομπούρεκο της Δέσποινας, ο μπακλαβάς της θείας Καίτης… όχι σκέτο μπακλαβάς, και πάει λέγοντας.
Δύσκολα θα επιχειρήσει άλλη μαγείρισσα της οικογένειας να καταπιαστεί με την ίδια συνταγή ή παραλλαγή της (σαν αμφιμονοσήμαντη σχέση), μέχρις ότου έρθει η στιγμή να αποκαλυφθεί το μυστικό και η γνώση να μεταδωθεί στα υπόλοιπα (όχι απαραίτητα νεώτερα) μέλη. Για να γίνει με επιτυχία η απόλυτη μεταφορά και απόδοση της συνταγής, δεν αρκεί ούτε το “μισό λεπτό, στη γράφω σε ένα χαρτί”, ούτε το “έλα, θα την κάνουμε μαζί από το τηλέφωνο”. Απαιτείται η συγκέντρωση των μελών/εκπαιδευομένων και του μαγείρισσας/εκπαιδεύτριας, η οποία σε μια τετ-α-τετ επίδειξη θα την εκτελέσει αναλύοντας κάθε βήμα και τονίζοντας παράλληλα τα μυστικά που κρύβει η παρασκευή της.
Σε μια τέτοια συνάντηση εκτελέστηκε και καταγράφηκε η παρακάτω συνταγή, του μπακλαβά της θείας Καίτης. Είναι από τους πιο ωραίους σπιτικούς μπακλαβάδες, ελαφρύς, γευστικός και σωστά σιροπιασμένος.
Κάτι γίνεται τις τελευταίες μέρες και όλοι είναι ψιλοάρρωστοι (κι εγώ μαζί). Βήχας, … και πάει λέγοντας. Για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας πριν πιάσουμε τους γιατρούς και τα σιρόπια. Το τζίντζερ (ginger) ή πιπερόριζα, το γνωρίζουμε. Το συναντάμε συνήθως στη μαγειρική …