Εναλλακτική πρόταση μαγειρέματος για τα γνωστά μας ρεβύθια, που εμείς συνήθως τα τρώμε σαν λευκή (κιτρινωπή μάλλον) σούπα. Με κρεμμυδάκι, λίγο λεμόνι και στο τέλος δέσιμο της σούπας με λίγο αλεύρι. Τα έχουμε φάει και κόκκινα… κοκκινιστά δηλαδή με ντομάτα, πάλι σαν σούπα ή στο φούρνο. Άλλη ιστορία αυτή, που χρήζει ξεχωριστής αναφοράς… Πράσινα όμως; Τα έχουμε ξαναφάει πράσινα;

Σε αυτή την παραλλαγή (μετά την οποία, η μέχρι πρότινος -μπλιαξ, δεν τρώω με τίποτα ρεβύβια- αδερφή μου, αρνείται να τα φάει μαγειρεμένα με διαφορετικό τρόπο), το αποτέλεσμα είναι πιο πρασινωπό, λόγω του πράσου και του άνηθου. Τα ρεβύθια εδώ δε χρειάζονται αλεύρι για να δέσουν. Η “μαγκιά” είναι ότι το πράσο μαλακώνει τόσο με το ψήσιμο, που στο τέλος χυλώνει από μόνο του το φαγητό. Τη γλύκα του εξισορροπεί η οξύτητα του λεμονιού, ενώ η προσθήκη του άνηθου είναι η ευχάριστη έκπληξη και το απαραίτητο αρωματικό που απογειώνει το φαγητό.

Continue reading Ρεβύθια με πράσο και άνηθο